Hoop cuisine
“I see your plate is empty, please have some more chicken….. ” “No thanks, I am already really, really full after the first two plates”. “No, I insist. Here, let me get it for you.”,
waarna je weer met een vol bord eten aan tafel zit. Eten in Afrika: het is niet haute, maar wel een hoop! Afvallen in Afrika is toch lastiger dan de gemiddelde Europeaan zal denken. Menig gids zal je ook wel de achtergrond ervan uitleggen. Veel Afrikanen doen werk wat veel fysieke inspanning vereist. Werken op het land, vracht sjouwen met een handwagen, fietstransporteur. Noem het maar op. En daar verbrand je dus veel calorien mee. Genoeg in ieder geval om zo veel mogelijk, en zo vaak mogelijk als je maar kan, warm te eten. ’s Ochtends als ontbijt warme (hele) kip met tomatensaus en rijst, aangevuld met een salade van spinazie, uit en tomaat? Geen probleem. ’s Middags vervolgens een bord met rijst en groenteprutje? Bring it on! En ’s avonds na een gedane dag arbeid een berg Ugali met wat er die dag ook maar te koop was op de markt? De gemiddelde Afrikaan werkt het naar binnen, en schept nog zo vaak op als dat er eten is.
Dit alles natuurlijk, mits hij of zij in staat is om drie warme maaltijden per dag te betalen. Dat is niet heel vaak het geval, wat ook verklaart waarom de meeste mensen blijven eten totdat het echt allemaal op is. Je weet immers nooit wanneer je volgende maaltijd weer is. Ook verklaart het waarom de meeste mensen, als ze gasten ontvangen, een grote berg eten tevoorschijn toveren. Het is een teken van goede gastvrijheid! Dat je twee uur daarvoor zelf ook al gegeten hebt maakt niet uit. Eten zul je! En een leeg bord laten staan is een belediging. Beter is het om je tweede ronde half op te eten, zodat je gastheer ook zelf ziet dat je echt propvol zit.
Uiteraard gebeurt dit alles uit liefde voor de medemens. Dat maakt het ook best lastig om ’s ochtends te zeggen: “doe ons maar twee sneetjes brood en een kop thee. En bij de lunch nog maar eens twee sneetjes brood.” Of om, met alle eerbied die je in je hebt als Hollander, je tweede of derde bord af te slaan. Je ziet het ongeloof bij de meesten in hun ogen en hoort ze bijna denken: “die Hollanders, dat zijn toch maar een beetje rare mensen”……. en misschien, heel misschien, is dat ook wel zo 🙂